GREEK review: The Order #1

My weekly review for Comicdom.gr

It's of course in Greek, so the non-native speakers please bare with me two days before I post the translated review

THE ORDER #1

Writer: Matt Fraction
Artist: Barry Kitson
Inker: Mark Morales
Colorist: Dean White
Letterers: Art Monkeys Studios
Assistant Editor: Alejandro Arbona
Editor: Warren Simons

Άλλη μια βδομάδα, άλλο ένα tie-in στο Initiative, άλλη μια συνέχεια στο crossover που δεν πεθαίνει, άλλη μια υπερομάδα, άλλος ένας μηνιαίος τίτλος, άλλο ένα νούμερο ένα, άλλος ένας τίτλος για να τρώμε στην μάπα τον Tony Stark.

(Άσχετο, αλλά πιο τσούλα κι από τον Wolverine κατάντησες, μωρή μπεκροκανάτα. Αν μου το έλεγε κάποιος πέρυσι ότι το 2007 θα είχαμε τον Iron-Man σε πάνω από 8 τίτλους κάθε μήνα... Όσο και να τον τραβάνε, Batman δεν θα τους γίνει ποτέ.)

Άλλος ένας τίτλος Avengers, αλλά πώς! Με Barry Kitson (LEGION OF SUPER-HEROES, EMPIRE) στο σκίτσο, με τον ανερχόμενο Matt Fraction (CASANOVA, LAST OF THE INDEPENDENTS, IMMORTAL IRON-FIST) στο σενάριο. Με νέους χαρακτήρες, με άποψη και με τσάμπουκα.

Θα μπορούσαν να το είχαν πει και West Coast Avengers, αν δεν σήκωνε βαρύ στίγμα. Παραλίγο να το πούν Champions αλλά υπολόγιζαν χωρίς τον ξενοδόχο (και τωρινό κάτοχο του trademark). Το αποτέλεσμα: οι καταχωρήσεις στον κατάλογο PREVIEWS άλλαξαν σε ‘ανώνυμος τίτλος’, τα C εμβλήματα σε όλες τις σελίδες μουτζουρώθηκαν σε O, και ο τίτλος μετονομάστηκε σε ‘THE ORDER’. Όχι, δεν βλέπω την διαδικασία πίσω από την συγκεκριμένη επιλογή, ενώ ο τίτλος Pantheon θα έβγαζε και νόημα με τον σχεδιασμό της ομάδας. Πάντως ως ‘Unnamed Superhero Title’ ή έστω ‘Formerly Advertised as the Champions’ θα έιχαν κάνει ένα άλφα μεγαλύτερο σούσουρο, η αλήθεια είναι.

Μετά το τέλος του CIVIL WAR (δόξα συ ο Θεός) ο Tony Stark είναι ο απόλυτος φασίστας, όλοι οι υπερήρωες υποχρεούνται να δουλεύουν για αυτόν και την SHIELD και εγκαθιδρύεται μία υπερηρωική ομάδα σε κάθε πολιτεία των Η.Π.Α. Η εκάστωτε ομάδα αντικατοπτρίζει την ιδιαίτερη ταυτότητα της πολιτείας της, και έτσι η δική μας καλή ώρα Καλιφορνέζικη ομάδα φέρνει πιο πολύ σε... σαπουνόπερα. Υπερήρωες πρώην αλκοολικοί, ανάπηροι, πανκιά, ψωνισμένοι ή παρτάκιδες, για τη δόξα, για το χρήμα, για την δύναμη, για την ψυχανάλυση. Με έδρα το Hollywood φυσικά!



Το twist; ‘Ουδείς αναντικατάστατος’. Η ομάδα αποτελείται από ήρωες οι οποίοι αντιπροσωπεύουν το αρχαίο Ελληνικό Πάνθεον (είδατε τι σας έλεγα πρίν) από άποψη δυνάμεων και ταξιαρχίας. Οι ήρωες είναι καθημερινοί άνθρωποι εθελοντές, οι οποίοι εκπαιδεύονται επί μήνες (πότε πρόλαβαν ακριβώς;) και παίρνουν δυνάμεις μέσω πατενταρισμένης μεθόδου του Stark (στάνταρ κάτι θα μυρίζει εδώ) με ημερομηνία λήξης ένα χρόνο. Και αν κάνει κάποιος κουτσουκέλα; Απολύεται, χάνει τις δυνάμεις του, γράφει καμμιά αυτοβιογραφία για αποζημίωση και αντικαθίσταται με συνοπτικές διαδικασίες από τον επόμενο στη λίστα αναμονής.

Το τελευταίο πολύ χρήσιμο εργαλείο για την καταναγκαστική σύνδεση με το CIVIL WAR όπου σε ένα τρισέλιδο είχε κάνει το ντεμπούτο η ομάδα με έτοιμο καστ. Ο Fraction χτίζει την ομάδα με τους χαρακτήρες που ευγενικά δημιούργησε και απλόχερα παραχώρησε ο καλός Mark Millar. Βέβαια μέχρι την μέση του τεύχους έχει ήδη κατακρεουργήσει και απολύσει πάνω από τους μισούς για να τους αντικαταστήσει με τις δικές του δημιουργίες. Δόξα.



Ποιοι είναι αυτοί οι νέοι χαρακτήρες; Ε, δεν τους θυμάμαι τώρα όλους. Αλλά μην ανησυχείτε, ούτε ο ίδιος ο αρχηγός της ομάδας δεν τους θυμάται. ‘Henry Hellrung can’t even remember our names. What is he gonna do, fire us in the morning?’. Ο Henry Hellrung (εύηχο: όχι.) είναι ο ‘Απόλλωνας’ της ομάδας, η αρχηγάρα, ξοφλημένος ηθοποιός (μάλιστα διάσημος ως ο τηλεοπτικός Tony Stark), πρώην αλκόολικός και σπόνσορας του Stark στους Alcoholics Anonymous. Ναι, το βήσμα πιάνει και στον Αμερικάνικο δημόσιο τομέα. Ο ίδιος απαντά με έκπληξη στον ΄διορισμό’ του: ‘So here I am. A one-time actor, according to Wikipedia, a full-time drunk as a matter of public record, and the guy that made AA cool in West Hollywood on Friday nights about a hundred years ago. Are you sure you want me to lead your little superhero team?’. Έχει μπαγκάζια και μας αρέσει, αλλά ανάθεμα αν δεν τον έχουν σκοτώσει μέσα στο χρόνο.



Δίας της ομάδας ο Stark, και έκπληξη στο ρόλο της manager / Ήρας, η Pepper Potts, πάλαι ποτέ γραματέας και γκομενάκι του Stark. Και πάλι, χωρίς μέσο και αν δεν βγάλεις λίγο γάμπα δεν πας πουθενά. Οι υπόλοιποι χαρακτήρες δεν προλαβαίνουν να αναπτυχθούν καθώς το τεύχος αφιερώνεται στον Helrung (αλλά το ξέραμε μόλις είδαμε τον τίτλο του τεύχους: ‘1.Henry’). Προσωπικά ανυπομονώ να μάθω περισσότερα για το φρικιό της παρέας Mulholland Black και την μέγαιρα Magdalena ή Veda. Και γαμώτο, γιατι να διώξει την γκόμενα με το Bluetooth σπαθί το οποίο δίνει οδηγίες και ψυχολογική υποστήριξη κατά τη διάρκεια της μάχης; Τεχνολογία του μέλλοντος, όχι αστεία.


Ο τίτλος κάνει σίγουρα εντυπωσιακό ντεμπούτο προσφέροντας μια φρέσκια ματιά στους υπερήρωες, δεί της Marvel. Ή μήπως;

Μας θυμίζουν κάτι όσα είδαμε;

Ο τίτλος και το concept μου έκαναν αμέσως κλικ, και με τη δεύτερη ανάγνωση συνηδειτοποίησα το λόγο: το THE ORDER αποτελεί ένα έξυπνο αμάγαλμα των δύο all-time αγαπημένων μου υπερηρωικών τίτλων: X-FORCE/X-STATIX και STRIKEFORCE: MORITURI.

Και οι δύο τίτλοι εξέταζαν τους υπερήρωες μέσω του φακού της διασημότητας, άλλαζαν κάθε λίγα τεύχη σύνθεση ομάδας, ενώ είχαν και από έναν ηθοποιό ειδικευμένο σε υπερηρωικούς ρόλους να γίνεται ο ίδιος υπερήρωας (El Guapo και Backhand). Από τους X–Statix παίρνουμε το έντονο στοιχείο της βιομηχανίας θεάματος και το αλκοολ και ναρκωτικά (όντας πιο πρόσφατο), τις press conference, την εισχώρηση όρων marketing, το trademarkability ως κινητήρια δύναμη, την αιφνίδια αλλαγή roster στο ντεμπούτο τεύχος, ειρωνικά ακόμα και την αλλαγή ονόματος του τίτλου για λόγους copyright. Από τους Morituri (αθάνατη Μαμούθ) παίρνουμε την διαδικασία ενδυνάμωσης απλών ανθρώπων, το όριο του ενός χρόνου που αυτή επιφέρει, την πολυπόθητη ικανότητα πτήσης σε όλα τα μέλη, τον εθελοντισμό και το πρόγραμμα εκπαίδευσης αναπληρωματικών. Ίσως αντιλαμβανόμενος τις ομοιότητες τουλάχιστον με τους X-Statix, ο Fraction διαφοροποιεί τις δύο ομάδες, σχολιάζοντας μέσα από τους χαρακτήρες του: ‘the era of glamorous decadence and unchecked indulgence in our superheroes is finished’, οι δικοί μου χαρακτήρες δεν θα χαπακώνονται και δεν θα μπεκρουλιάζουν. Και ίδιο να το είχε αφήσει και να τους ονόμαζε και O-Force (inside joke) εγώ πάλι θα γούσταρα.

Δυστυχώς αντίθετα από το X-FORCE των Milligan/Allred το οποίο ήρθε σε μια περίοδο λιτότητας στην Marvel με λιγοστούς νέους τίτλους, το THE ORDER δεν καρπώνεται από το ίδιο εκτενές κύμα διαφήμισης και προώθησης καθώς είναι απλά άλλος ένας spin-off τίτλος από το μεγάλο καλοκαιρινό event, και δεν ασχολιούνται με το roster του και τους δημιουργούς του το COMICS JOURNAL και το WIZARD.

Ο Barry Kitson είναι η ανάλογη επίλογη τύπου Mike Allred (ναι συνεχίζω τις X-Statix αναλογίες) για τον τίτλο, όχι για ποπ αισθητική σε αυτή την περίπτωση, αλλά για την κλασική colourful spandex προσέγγιση στον σχεδιασμό των χαρακτήρων και την old-school αισθητική στο σκίτσο. Οι χαρακτήρες κληρονομιά του McNiven με τις Ultimates στολές φαίνονται με την μία παράτεροι από την αρχή του τεύχους, ενώ ο ίδιος ο Kitson εμφανώς ‘ζορίζεται’ να τις σχεδιάσει στη σελίδα, ξεφεύγοντας σε προχειρότητες στα τελευταία panels στα οποία εμφανίζονται.

O Matt Fraction δεν έχει καταφέρει να απογοητεύσει πουθενά εως τώρα. Δεν καταλαβαίνει από τον τσαμπουκά της Marvel και καταφέρνει να βγάλει επιτέλους κάτι αξιόλογο από τα αποκαïδια του Civil War. Γράφει διαλόγους με την έμφαση στους self-certified cool tag-lines και τις quotable ατάκες (ούτε εγώ αντιστάθηκα στον πειρασμό και διάνθησα την κριτική). Σχολή Morisson και Millar αλλά αφ’ενός προσγειωμένο και βατό, και αφ’ετέρου ευχάριστο. Γράφει υπερηρωικά comics επειδή έχει κάτι να πει και να σχολίασει για αυτά, μέσα από αυτά.

Τρανταχτό ξεκίνημα για ένα τίτλο που σίγουρα θα κάνει το δικό της πάταγο αν της δοθεί ο χρόνος και η ευκαιρία.



Grade: 7.5/10